جا دستمال ملیله کاری :
ملیلهکاری شاخهای از هنر فلزکاری است که با مفتولهای نازک نقره و مس انجام میپذیرد.
هنر ملیله کاری امروزی، محصول کار با نقره و مس است که به صورت مفتول های باریک در آمده است و با صرف وقت و دقت فوق العاده و مهارت و هنرمندی ملیله کار، با بهره گیری از نگاره های سنتی و طرح های اسلیمی به هم پیوند و ارتباط یافته است.
شمشهای نقره را با چکش یا دستگاه نورد به شکل مفتولهای چهارپهلو، باریک میکنند و ابتدا نقشهای کوچک را میسازند؛ سپس آنها را در کنار هم در یک قالب قرار داده و با نقرهای با عیار پایینتر لحیم میکنند
در این مرحله، ابتدا صفحه فلزی مستطیل شکلی را که از جنس متضاد با مفتول کاربردی باشد و دارای ابعاد و اندازه های مختلف است، انتخاب و یک سطح آن را کاملاً موم اندود میکنند به طوری که لایه ای به ضخامت ۳ تا ۴ میلیمتر از موم روی صفحه را بپوشاند.
سپس قالبی را که به شکل محصول مورد نظر بریده شده، روی صفحه مسی قرار می دهند؛ بعد نواری را که دارای پهنایی بیش از نوار ملیله است، از اطراف قالب میگذرانند تا شکل قالب را به خود گرفته و درون موم قرار گیرد. سپس به وسیله دیواره های بعدی، طرح کلی را تقسیم بندی کرده و میانه سطوح را با نقوش ملیله که قبلاً به وسیله دست و ابزای ظریف با نوار ملیله ساخته شده، پر میکنند و در آخرین مرحله به وسیله مفتول های فولادی بسیار ظریف نقش ها را به یکدیگر میبندند تا اشکال ساخته شده بهم نخورد
سپس به وسیله ذوب کردن موم، اسکلت ملیله ساخته شده را از صفحه زیرین جدا میکنند.
پس از آن، عمل آتش کاری انجام و کلیه قطعات به وسیله گرده لحیم به یکدیگر متصل میشود؛ سیم های فولادی را بریده و جدا می سازند و محصول را که تقریباً کار ساختش به پایان رسیده، در طشتکی که حاوی محلول رقیق اسید سولفوریک است، قرار میدهند و یا در داخل ظرف محتوی “راغاب” ( محلول زاج سفید و آبی ) می جوشانند تا اضافات و لکه های نقره از بین برود.
در پایان به کمک برس سیمی ظریفی، ملیله ساخته شده را پاک میکنند و ناهمواری های احتمالی آن را به وسیله سوهانهای ظریف و سمباده از بین برده و آن را پرداخت میکنند.
ظروف زیبای ملیله کاری بعد از ساخته شدن ، لاک کوره ای میخورد که باعث می شود محصول قابل شستشو و استفاده باشد
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.